Vorige week sprak ik af met een paar collega-coaches voor een intervisie bijeenkomst. Eigenlijk zou de meeting bij mij thuis zijn, maar op verzoek van een van mijn collega’s, was het deze keer bij haar. Ze had namelijk net een nieuwe puppy en die wilde ze niet de hele dag alleen laten. Op deze manier kon ze er toch bij zijn, maar tegelijkertijd er voor zorgen dat de pup zich veilig voelde. Ze zei ook: het voelt net alsof ik weer een baby heb.
Tijdens onze meeting vertelde mijn collega over de puppycursus waar ze met haar labradoodle naar toe ging sinds kort. Er was een wereld voor haar open gegaan. Zoveel te leren, zoveel te doen en zeker met zo’n kleine, eigenwijze pup. Tijdens ons gesprek schoot ik al in de lach en niet om mijn collega of die schattige pup die op de kaft van mijn ordner had liggen kauwen. Was mijn eigen schuld trouwens hoor: ik had natuurlijk mijn tas op tafel moeten zetten en rust en stilte bij een pup (of kind) is altijd een teken dat ze iets doen wat niet mag.
Nee de reden waarom ik moest lachen, is omdat mensen het zo normaal vinden dat je met een jonge pup op cursus gaat. Sterker nog: voor alles heb je tegenwoordig cursussen en opleidingen. Alles wat je doet in het leven, daar volg je eerst een workshop voor of kun je zonder diploma niet eens ondernemen.
Waarom vinden mensen het dan toch ineens normaal dat je voor het grootste en misschien zelfs belangrijkste project in je leven, namelijk kinderen krijgen/grootbrengen, dat je dat zomaar uit de losse pols moet kunnen? Hoe kan het zijn dat je daar dan geen cursus of workshop voor volgt? Als je toch ergens informatie over wilt, dan is het wel daarover.
Maar nee, blijkbaar moeten we dat alleen op gevoel doen. Voorbereiding op de bevalling en in het verlengde daarvan, het ouderschap, dat is de grootste onzin. “Je kunt je niet voorbereiden op de bevalling, want het loopt toch altijd anders.” Dat hoor ik vaak. Ik ben het er alleen niet mee eens. Juist door je voor te bereiden op hoe een bevalling zou kunnen verlopen, krijg je scherper in beeld wat je mogelijkheden zijn. En pas als je weet wat je mogelijkheden zijn, kun je daar bepaalde keuzes in maken. En die keuzes heb je. Veel mensen weten dat alleen niet. En ja, soms loopt het anders dan je eigenlijk graag zou willen. Maar ook dat neem ik mee in hoe ik mensen voorbereid op de bevalling.
“Ja, maar ik wil me niet focussen op wat er allemaal mis kan gaan tijdens een bevalling. Ik laat het gewoon over me heen komen.” Dat kan en dat is jouw keuze. Als ik echter verhalen terug hoor van mensen die zonder voorbereiding hun bevalling in zijn gegaan, dan hoor ik vaak terug dat ze graag van te voren hadden geweten wat hen te wachten stond. Medische ingrepen zijn niet leuk en door er in mijn cursussen over te vertellen, ga ik ze ook niet leuker maken. Ik ga je wel het gevoel geven dat als een van die dingen je gaat overkomen, je op dat moment hopelijk niet meer zo bang bent. Dat je weet wat je te wachten staat en je daarom minder snel in paniek zult schieten. Ook bevallingen met allerlei medische interventies kunnen fijne bevallingservaringen zijn, zolang er maar over gecommuniceerd wordt met de zwangere en haar partner. Zolang zij maar steeds het gevoel houden dat er rekening met hen wordt gehouden. Dat zij belangrijk zijn.
“Op het ouderschap kun je je niet voorbereiden. Dat moet je zelf leren.” Ja, je moet het zelf leren. Maar waarom zou je het wiel in je eentje opnieuw uit gaan vinden, als je dat tijdens een workshop of cursus al deels van mij of een van mijn collega’s kan leren? In de huidige tijd van haasten en druk zijn, zou je juist tijd dienen te investeren in het sneller leren kennen van je kindje. Per saldo levert dat je namelijk tijd op.
“Ja, maar elk kind is anders.” Dat klopt. Gelukkig wel zeg, anders was het hier op aarde maar een saaie boel. Ook al zijn kinderen anders, dat wil nog niet zeggen dat ze geen standaard babygedrag kunnen vertonen. Gedrag dat herkenbaar is voor veel ouders. Hoe meer jij al weet over baby’s en hun standaard gedrag, hoe makkelijker je straks ook weet of iets normaal is of niet.
Elke ouder is in het begin onzeker. Elke ouder zit af en toe met de handen in het haar omdat hij of zij het even niet meer weet. Dat is geen prettig gevoel. En dat kun je ook niet 100% voorkomen. Maar op heel veel punten kun je dat wel. Want als jij al weet wat een baby laat zien of horen als het honger heeft, of slaap, dan scheelt dat je straks veel tijd en frustratie. Hoe sneller je je baby leert kennen, hoe minder die kleine gaat huilen omdat jij zijn gedrag nog niet begrijpt. Hoe eerder dat papa en mama begrijpen waarom de baby bepaalde dingen wel of niet wil, hoe eerder je daadwerkelijk op die roze wolk kunt gaan zitten.
Geef ik met de goede voorbereiding die ik in mijn cursussen geef, dan roze wolk garantie? Nee, helaas is dat niet mogelijk. Een goede voorbereiding is slechts het halve werk. Er is meer voor nodig. Tijd. Moeite. Liefde. Nabijheid. Compassie. Begrip. En dat zijn dingen die ik je niet in een cursus kan leren. Ik kan je alleen leren hoe jouw baby het graag zou zien.
Ik geef dus naast zwangerschapscursussen ook een soort puppycursussen voor ouders en baby’s. Ik leer jou het gedrag van je baby begrijpen. En net als bij puppy’s is het aan jullie wat je er daadwerkelijk mee voor elkaar krijgt. Ik reik jullie informatie aan en het is aan jullie om er samen met je baby mee aan de slag te gaan. Net als bij pups: oefening baart kunst.