In het eerste jaar na de geboorte van mijn zoon, leerde ik meer over mezelf, dan in die 30 jaar ervoor bij elkaar; ik maakte meer persoonlijke groei door dan welke school of opleiding dan ook ooit zou hebben kunnen doen.
Iets dat je als jonge ouder absoluut moet leren, is flexibiliteit. Een spreekwoordelijk sprongetje en hup… ik kon mijn hele dag weer aan gaan passen. Voor een hoogsensitief en perfectionistisch persoon als ik, was dat vaak lastig. Pas bij de geboorte van mijn dochter zag ik in dat ik beter haar het ritme kon laten bepalen in plaats van haar in het ritme van het gezin mee te laten draaien, met als gevolg dat ze veel minder huilde en veel beter sliep.
Mijn zoon heeft me geleerd dat er zoiets bestaat als onvoorwaardelijke liefde en het geluk van je kind boven dat van jezelf stellen. Pas bij mijn dochter kwam het besef dat ik pas een goede moeder kan zijn, als ik in eerste instantie goed voor mezelf zorg. De les van het zuurstofmasker eerst bij jezelf omdoen en dan pas bij je kinderen, gebruik ik nog steeds regelmatig in mijn werk. En ja, ik ben mama, maar dat is niet alles wat ik ben. In het begin schaamde ik me ervoor, maar ik ben een leukere en meer ‘aanwezige’ moeder als ik niet de hele tijd bij hen in de buurt ben. De momenten dat ik dan wel bij ze ben, kan ik er ook echt voor hen zijn en veel meer van die tijd genieten.
De leukste les die mijn kinderen mij zo’n beetje dagelijks leren, is… loslaten. En daar niet tegen te vechten, want dat werkt alleen maar averechts. Of het nu gaat om niet meteen in te grijpen als mijn zoon dreigde te vallen toen hij leerde lopen, of mijn dochter toe te staan dat ze weer een keer het hele keukenkastje met Tupperware wilde leeg trekken: laat het los, laat het gaan. De wereld vergaat niet. Vandaar dat ook dagelijks de les ‘geduld hebben’ voorbij komt. Niet alles hoeft in een keer goed te gaan en als je dat wel verlangt van je kind, doe je hem of haar tekort. Juist door fouten te maken, kun je leren.
Toen mijn kinderen nog baby’s waren leerden ze mij ook dat vies worden niet erg is, sterker nog, dat het juist een noodzaak is. Want hoe moet een kind anders leren wat de textuur van eten is, als er niet lekker geknoeid mag worden door met de handjes te eten?
Maar de belangrijkste les die ik heb geleerd door mijn kinderen, is vertrouwen. Vertrouwen in mezelf als moeder en:
- er op vertrouwen dat ik instinctief voel en weet wat het beste is voor mij en mijn kinderen;
- er op vertrouwen dat ik een bewuste keuze heb gemaakt om moeder te worden van deze twee prachtige kinderen en zij een bewuste keuze hebben gemaakt om bij mij geboren te worden;
- er op vertrouwen dat zij mij èn zichzelf elke dag, door mij het bloed onder mijn nagels vandaan te halen, die levenslessen leren die we nodig hebben.