Toen ik mijn zoon deze week ophaalde bij een vriendje, wilde hij niet mee naar huis. Hij had heerlijk gespeeld en wilde niet dat daar een eind aan kwam. Maar aangezien ik die avond moest werken, moesten we wel naar huis om te eten. Ik merkte aan hem dat hij boos werd en even later heel hard moest huilen. En toen realiseerde ik het me weer: mijn hoogsensitieve mannetje had die dag teveel prikkels gehad en dat kwam er nu uit. Dus liet ik het gewoon toe; dit was zijn manier van verwerking van alle indrukken van die dag. Hij werd boos op me en zei dat hij niet meer van me hield. Sterker nog, hij zou nooit meer van mij houden. En de hele terugweg in de auto heeft hij oorverdovend en hartverscheurend zitten huilen. Eenmaal thuis aangekomen, was hij nog steeds verdrietig, maar niet meer zo overstuur. En toen hij begon te eten, kon ik merken dat er steeds meer rust bij hem kwam.
Dit fenomeen van overprikkeling zie ik ook vaak bij baby’s. De meest voorkomende hulpvraag die ik krijg als deBabycoach, heeft betrekking op het vele huilen van een baby en hoe dat dat verminderd kan worden. Vaak is de oplossing simpeler dan je denkt.
Als volwassene leef je in de 5e of 6e versnelling. Maar een baby zit nog maar in de 1e versnelling en kan niet opschakelen. Dus zullen wij als volwassenen moeten terugschakelen naar het niveau en het tempo van het kind. En dat is lastig. Want dat zijn we niet meer gewend. Onze dagen zitten volgepland, we haasten ons van afspraak naar afspraak en we ‘moeten’ veel doen gedurende de dag. Als we van een pasgeboren baby verlangen dat het meteen in het ritme van het gezin meegaat, dan komen we meestal bedrogen uit. Want dat trekt zo’n kindje nog niet. En dus gaat het veel huilen.
Er zijn verschillende redenen waarom een kindje huilt. Misschien heeft het honger en heb je de voedingssignalen gemist die de baby geeft voordat hij gaat huilen. Misschien heeft de baby slaap of zit er een boertje dwars. Allemaal huiltjes die ik schaar onder de term behoefte-huilen. Het kind heeft een bepaalde behoefte en wil die graag vervuld zien, dus gaat het huilen om dat te bereiken. Maar soms doet een baby gedurende de dag zoveel prikkels op dat het eigenlijk teveel is voor hem. En dan is de kans groot dat je kindje niet gaat huilen om een bepaalde behoefte te communiceren, maar om die prikkels te verwerken.
Een baby kun je op dat moment vergelijken met een computertje. Al die input die hij 
gedurende de dag krijgt, is teveel om te verwerken en daardoor loopt het computertje vast. Het slaat op tilt, ofwel de emmer is vol. Maar in tegenstelling tot een computertje, heeft een baby geen reset-knop. Een baby kan niet even CTRL-ALT-DEL intoetsen om zo al die prikkels te verwijderen. En dan zit er voor een baby nog maar één ding op en dat is huilen. Die manier van huilen schaar ik niet zo zeer onder het behoefte-huilen, maar noem ik verhuilen. De baby verwerkt zijn prikkels en reset zijn systeem door te verhuilen. Na een tijdje is de emmer weer wat leger en krijgt de baby weer controle over zichzelf.
In principe natuurlijk een prachtig mechanisme. Want hoe klein het kindje ook is, het is volledig competent om zijn eigen problemen op te lossen. Maar… voorkomen is beter dan genezen. Dus hij kan dan misschien wel zijn computertje resetten door te verhuilen, maar het is natuurlijk veel fijner om er als ouder voor te zorgen dat dat emmertje niet zo vol raakt, zodat het niet de kans krijgt om over te lopen.
En dat is het moeilijkste, want ouders realiseren zich vaak niet wat voor prikkels een kindje gedurende de dag allemaal mee krijgt en wat voor indrukken het allemaal opdoet. En daar ligt voor mij als deBabycoach dan de eerste taak: samen met de ouders gaan kijken hoe een gemiddelde dag voor hun kindje eruit ziet en in kaart brengen wat voor effect dat heeft op het kind. En natuurlijk kom ik ook met oplossingen, want ik heb een heel arsenaal aan hulpmiddelen dat ik in kan zetten om het huilen te verminderen. Maar mijn primaire taak ligt bij het achterhalen van de oorzaak van het probleem. Want als je de oorzaak weghaalt, verandert het gedrag van het kind automatisch en is een remedie voor het probleem niet meer nodig. En dat is waar het om draait bij coaching: ik geef als deBabycoach niet het antwoord op de hulpvraag, maar de ouders doen dat zelf en krijgen daardoor het vertrouwen dat ze het in de toekomst ook zelf kunnen.
Heb jij ook een kindje dat snel overprikkeld is? En zie je misschien niet zo goed meer welke prikkels je nog meer kan verminderen? Neem dan contact op en dan ga ik samen met jullie op zoek naar een oplossing.