Gisteren hadden mijn kids een vrije dag doordat de juffen en meester studiedag hadden. Hartstikke leuk, zo’n extra vrije dag en natuurlijk gingen we deze dag ook gebruiken om ‘iets leuks’ te doen. Want dat schijnt te horen: dat je zo’n dag dan optimaal gebruikt om ergens naar toe te gaan zodat het dan wat minder druk is, aangezien de rest van de wereld geen vrije dag heeft.
Zo ging het grootste gedeelte van de klas van mijn dochter naar de Efteling gisteren. En bij mijn zoon in de klas gingen er ook wel een paar die kant op. Wij echter niet. Mijn kids zijn namelijk allebei helemaal weg van zwemmen. En aangezien ze nog nooit in een subtropisch zwemparadijs van Center Parcs waren geweest, leek me dit een mooie gelegenheid om ze daar eens kennis mee te laten maken.
Ze vonden het zwembad geweldig. De reis er naar toe was minder interessant. Ongeduld en daardoor regelmatig ruzie. Eenmaal daar aangekomen, wilden papa en mama graag eerst even door de jungle experience wandelen. Want die was tenslotte als eerste gesloten die dag. Maar ja, die kids hadden alleen maar zin in dat zwembad, dus wat we ook verzonnen… het was alleen maar een hoop sjagrijn. Oke, oke, we gaan al naar dat pokkezwembad.
Het golfslagbad vonden ze fantastisch. Mama niet, want toen mama zelf hun leeftijd had, is mama daar bijna verdronken. Flashbacks all around en mijn kids lachend en wel koppie onder zien gaan, is niet mijn idee van een feestje.
De wildwaterbaan dan maar. Oke, ik word volgende week 40, maar dit moet ik toch nog wel kunnen, dacht ik. Nou, kunnen wel ja. Maar niet zonder blauwe plekken en enorme spierpijn vanochtend. En dan nog denken dat ik mijn koppie wel droog zou kunnen houden… Na een rondje wildwaterbaan zat mijn make-up tot onder mijn oksels en zag ik er uit als een verzopen kat.
Oh ja, dit is zo leuk… Maar, die koppies van mijn kids maakten wel veel goed. Maar maakten ze alles goed? Nee. En dat heb je wel eens. Dat je het idee hebt dat je dingen alleen nog maar doet voor je kids. Alles om hen maar een plezier te doen. Mama vergeet nog wel eens dat mama ook een mens is en ook recht heeft op geluk, blijdschap en liefde. En ik denk dat er veel mama’s met mij zijn, die dat ook nog wel eens vergeten.
Mama vond daar in dat zwembad geen geluk en al zeker geen blijdschap. Ik vond daar eigenlijk alleen maar mijn angsten die ontstaan zijn na de traumatische zwemlessen van vroeger en de meerdere keren dat ik in mijn jeugd bijna verzopen ben. Moet ik het dan toch doen? Om mezelf maar uit te blijven dagen? Om mijn grenzen te verleggen? Om mijn kinderen te tonen dat ik ook maar een mens ben en dat ook ik af en toe dingen niet kan of durf? Ja, voor dat laatste heb ik het nu toch gedaan.
Maar weet je wat? Dit was de laatste keer. Ik doe het niet meer. Ik kies nu voor mama. Ik kies voor mezelf. En als die kids zo van zwemmen houden, doen ze dat maar lekker met papa. Dat is ook zo’n waterrat, dus blijkbaar hebben ze dat van hem.
Soms, lieve mama’s, doen wij dingen omdat het van ons verwacht wordt. Of omdat wij zelf bepaalde (vaak te hoge) eisen stellen aan onszelf. En soms, lieve mama’s, gaan wij daardoor over onze grenzen heen. En dat is niet erg als het zo af en toe gebeurd. Soms moet je jezelf ook uitdagen. Soms moet je even uit je comfortzone gaan om weer te beseffen: oh ja, daarom heet het comfortzone, want als ik daar uit ga, voel ik me weliswaar niet comfortabel, maar vergaat de wereld niet.
Dat heb ik gisteren ook gevoeld. De wereld verging niet. Maar ik heb ook ervaren dat ik niet voldoende geluisterd heb naar mijn eigen lijf, naar mijn eigen grenzen. Als iets te ver buiten je comfortzone ligt, verloochen je jezelf als je toch elke keer weer over die grens heen gaat. Die grens is niet statisch. Die is niet altijd op dezelfde plek. En toch… als je goed luistert naar dat innerlijk stemmetje, naar je gevoel, weet je precies waar jouw grens bereikt is.
Luister er dan naar alsjeblieft. Dat scheelt een hoop pijn. En dan niet alleen spierpijn.
En p.s.: als jij zo’n studiedag wil gebruiken om lekker de hele dag niks te doen, ga gerust je gang. Kids vinden een dagje niksen, een dagje helemaal niets moeten, ook fantastisch. En weet je? Jij vast ook.