Wat hebben jonge ouders nodig

Goede vraag. Want is dat niet voor iedere ouder weer anders dan? Natuurlijk. De een zal behoefte hebben aan rust, aan bijkomen van de zwangerschap en de bevalling. De ander juist aan gezelligheid en mensen om zich heen, om de baby te kunnen showen. Weer een ander heeft misschien juist behoefte aan hulp, soms fysiek en soms emotioneel. Maar zijn er ook dingen waar elke ouder behoefte aan heeft? Ik denk het wel. Ik noem er hieronder een aantal.

• Verwerking: ongeacht hoe de zwangerschap en bevalling verlopen zijn, zal elke ouder het nodig hebben om die levensveranderende gebeurtenis een plekje te geven. De een doet dat door er veel over te praten, de ander juist door er veel over te denken of door dingen op te schrijven. De een zit daar maanden aan een stuk mee in het hoofd, terwijl de ander er bij wijze van alleen de eerste paar dagen mee bezig is. Er is hier geen goed of fout bij. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. Respect voor ieders eigen proces kan daarbij helpen. Niet alleen respect van buitenstaanders, zoals familie, vrienden en werk, maar ook van de ouders onderling. Jouw partner doet het misschien niet op dezelfde manier als jij en dat is niet erg. Praat daar over; zodat jullie weten wat jullie van elkaar verwachten. En respecteer het ook wanneer de een nog niet zo ver in het verwerkingsproces zit als de ander. En ja, kop in het zand steken en het er totaal niet over willen hebben, is ook een manier van verwerken. Hij duurt alleen wat langer…
• Kennis: klinkt misschien heel afgezaagd en stom, maar als je weet wat je (ongeveer) te wachten staat, ga je die eerste periode van het ouderschap toch makkelijker in. Kennis is (en blijft) macht: een goede voorbereiding maakt dat je samen een betere start maakt. En ja, geen baby is hetzelfde, maar toch zijn er wel degelijk dingen die je kunt leren over wat het ouderschap inhoudt. En dan heb ik het echt niet alleen over de huiltjes van je baby leren kennen of hoe je die luier moet verschonen. Nee, ik heb het juist over datgene wat NIET breed uitgemeten wordt in de media. Bijvoorbeeld over hoe onzeker je je kan voelen als jonge ouder, over dat je in die eerste levensjaren van je kind waarschijnlijk veel meer ruzie zult maken met je partner en dat dat normaal is. Dat je zult moeten groeien in je rol van ouder en dat je moeite zult hebben om maar te kunnen blijven voldoen aan alle eisen en verwachtingen die met het ouderschap gepaard gaan. Ook op dit gebied zijn er cursussen en individuele trainingen om jullie voor te bereiden. Maak daar dus gebruik van. Dat kan al voor de bevalling, maar ook erna, zowel individueel als in groepsverband, zowel online als offline, zowel in cursusvorm als in een los consult.
• Aanwezigheid: als jonge ouder heb je de aanwezigheid van anderen nodig. In de eerste plaats van je partner, om je te helpen en te steunen, maar uiteraard ook van anderen. Ik noem het bijna in elk van mijn blogs, maar ‘it really takes a village to raise a child’. Zorg voor een groep mensen om je heen die jou kunnen helpen. Niet alleen met de praktische dingen zoals een keertje op de baby passen of boodschappen doen, maar juist ook op emotioneel gebied. Een luisterend oor, een schouder om op uit te huilen, een simpel “je bent niet de enige die hier mee struggeld, ik heb dit ook” kunnen zoveel verschil maken. En zeker ook voor een alleenstaande moeder; alle druk ligt al op JOUW schouders en dat is niet niks! Zoek hulp. Je hoeft als moeder niet alles alleen te doen, ook al heb je bewust gekozen voor een baby zonder een partner te hebben.
• Erkenning: je gezien en gehoord voelen, dat is een basisbehoefte die we allemaal hebben, dus ook jonge ouders. Sterker nog: ik denk dat jonge ouders die behoefte aan erkenning nog veel meer hebben. Doe ik het wel goed? Zijn deze gevoelens die ik nu heb, wel normaal? Hoe fijn is het dan om oprechte aandacht te krijgen en erkenning voor wat je als ouder voelt? En dat niet alleen maar naar die baby wordt gekeken en gevraagd? Met die baby kan het tenslotte alleen maar goed gaan als het met de ouders ook goed gaat. Als je voor een check-up van je baby naar het consultatiebureau gaat, dan wordt er lang niet altijd gevraagd naar hoe het met jou gaat. Niet omdat ze dat niet willen weten, maar omdat de focus nou eenmaal op die baby ligt. Pak dan zelf je verantwoordelijkheid en vertel over hoe het met jou gaat. Want pas als anderen weten hoe het met je gaat, kunnen ze er daadwerkelijk iets mee. En misschien niet altijd meteen op dat moment, maar wellicht wel op een ander moment.
• Weg met schaamtegevoel: veel ouders schamen zich voor het feit dat ze soms niet meer weten wat ze moeten doen. Ja, die baby huilt alweer en wil nog steeds niet slapen. Dan weet je het soms gewoon niet meer. Die gebruiksaanwijzing heb je waarschijnlijk nog niet gevonden en dan lijkt het soms net alsof dat moeder- of vadergevoel niet altijd aanwezig is. Het verantwoordelijkheidsgevoel kan soms zo zwaar op je schouders drukken dat je misschien af en toe denkt: waar zijn we aan begonnen… En er zijn misschien ook wel momenten dat je denkt: ik vind er geen zak meer aan! Dat is absoluut niet iets om je voor te schamen. Dat is hartstikke normaal, dat je dat zo voelt. Je doet je best in een nieuwe en soms verdomd moeilijke situatie. Dus geef jezelf de kans om er aan te wennen. Het hoeft niet meteen perfect en sterker nog: het hoeft sowieso niet perfect.

En ja, dan kom ik ook meteen bij een van de allerbelangrijkste dingen die jonge ouders nodig hebben: TIJD! Geef jezelf de tijd om te wennen aan het ouderschap. Tijd om te leren hoe je ouder kunt zijn. Ja, je zult fouten maken en dat is geen probleem. Van fouten kun je leren hoe je de dingen wel graag wilt en wat je daarvoor dient te veranderen. Geef jezelf de tijd om te groeien in je rol. En ook belangrijk: geef je partner ook die tijd. En als je dan toch bezig bent: geef je kindje ook de tijd om te wennen aan hoe het voelt om niet meer in jouw buik te zitten. Het leven na de bevalling is niet alleen voor jullie wennen, maar ook voor die kleine.