Een kind wordt geboren en moet alles nog leren. Waar of niet waar?
Een kind is hulpeloos en kan nog niets na zijn geboorte. Waar of niet waar?
In mijn visie zijn beide stellingen niet waar.
Als een baby wordt geboren, kan hij nog niet wat een volwassene kan. Dat klopt. Dat moet hij nog leren. Maar om nou te zeggen dat een baby nog niets kan… nee, dat zeker niet. Een baby is niet hulpeloos en hij weet precies wat hij wil. Misschien zelfs nog beter dan dat wij volwassenen dat aan kunnen geven.
Een baby heeft een aantal behoeften. Tuurlijk, soms heeft hij honger, soms moet er een luier verschoont worden of heeft hij slaap, en een van de manieren om dat duidelijk te maken aan zijn ouders is door te gaan huilen. Behoefte-huilen noemen we dat. Vaak geeft een baby al eerder signalen dat hij iets wil. Het likken of sabbelen op zijn handjes, het smakgeluidjes maken, het met zijn tong over zijn lippen heen gaan, het zijn allemaal signalen die een baby geeft voordat hij daadwerkelijk gaat huilen van de honger. Vandaar ook dat het belangrijk, maar vooral ook makkelijk is, als je je baby dichtbij je hebt na zijn geboorte. Want dan zie je die kleine signalen veel beter en eerder en ben je het daadwerkelijke huilen vaker voor. Als ouder kun je Dunstan Babytaal leren om deze signalen en de verschillende huiltjes van elkaar te onderscheiden. Zodat je niet elke keer alle mogelijkheden hoeft te bekijken, maar meteen op de behoefte die je kind aangeeft, in kunt spelen. Als babycoach werk ik ook met Dunstan Babytaal en leer ik dit aan ouders.
Maar je baby kan ook huilen om een andere reden. En dat merken we vaak doordat een kindje nog steeds huilt, terwijl jij als ouder je hele checklist afgelopen bent. Geen poepbroek, geen honger, niet te warm of te koud, geen slaap, geen boertje dat dwars zit, geen pijn. En toch… je kind is duidelijk overstuur. Wat dan?
Er kan sprake zijn van ‘verhuilen’. Sommige kindjes verwerken de prikkels die ze gedurende de dag hebben opgedaan door te huilen. Hun computertje is overbelast en ze kunnen nog niet op CTRL-ALT-DEL drukken. Door dan te gaan huilen kunnen ze het emmertje dat overliep weer leeggooien. Vaak hoor ik dan van ouders dat kindjes moeite hebben met in slaap vallen en ze even een paar minuutjes huilen voor ze dan wel in slaap vallen. Is dat dan erg? Om je kindje even in bed alleen te laten huilen? Ik weet het niet. Maar jij als ouder wel. Jij als ouder weet precies wat je kind nodig heeft. Jij kent hem het beste. De oplossing van het probleem weet jij zelf prima. Wat ik je als coach nog wel mee wil geven, is dat een oplossing alleen nodig is als er een probleem is. Dus kijk ook eens naar het onderliggende stukje: misschien doet je kindje wel erg veel prikkels op gedurende de dag en kun je daar nog iets aan veranderen. Want dan hoeft je kind ook niet te huilen om al die prikkels te verwerken.
Er zijn ook kindjes die anders huilen. Geen behoefte-huilen, geen verhuilen van opgedane prikkels. Maar toch zie je dat je kindje duidelijk overstuur is. Dan kan het zijn dat er sprake is van wat wij noemen herinnering-huilen. Want hoe klein je baby ook is, hij heeft herinneringen. Dat hij die op latere leeftijd misschien niet meer goed voor zich kan halen, dat kan. Maar als baby komen die indrukken van emoties die hij heeft meegemaakt wel degelijk soms naar boven.
Sommige baby’s hadden niet zo’n fijne start. De zwangerschap verliep misschien niet fijn of de bevalling viel voor mama en/of baby niet mee. Al deze ervaringen roepen emoties op en vaak zien we dezelfde soort emoties bij dezelfde soort zwangerschaps- en geboorte-ervaringen. We noemen dat met een mooi woord geboortepatronen. Als coach vraag ik altijd hoe de periode is verlopen voordat ik bij een gezin kwam. Hoe verliep de kraamtijd, waren er bijzonderheden tijdens de bevalling of tijdens de zwangerschap? Waar is het kind geboren (thuis, in het kraamhotel, in het ziekenhuis, in de auto)? Was het een lange bevalling of juist een hele snelle stortbevalling? Waren er medische ingrepen nodig zoals pijnbestrijding, een keizersnede, een vaccuum of een tang? Mocht de baby na de geboorte lekker bij mama huid-op-huid liggen of was mama niet aanwezig? Of zelfs nog verder terug: hoe was de conceptie? Want ja… zelfs dat heeft een effect. Je kunt je misschien voorstellen dat een kindje dat verwekt is in een liefdevolle omgeving, door ouders die graag een kindje willen, een ander kind zou zijn dan wanneer het bijvoorbeeld niet gewenst was of niet gepland, of wanneer het is voortgekomen uit een gewelddadige bevruchting zoals een verkrachting.
Al deze geboortepatronen hebben een effect op een kind. Sommige ervaringen waren zo heftig dat het kind hier nog mee zit. Vaak krijg je dan de stempel huilbaby. Medisch gezien is er niets mis met je kind en toch huilt hij ontroostbaar. Het doornemen van de geboorte van een baby met de ouders en het kijken naar geboortepatronen, kan dan helpen. Want als de ouders weten hoe het voelde voor een baby, kunnen ze daar rekening mee houden. Ze praten met hun kind en hoe klein de baby dan ook is, hij voelt het begrip dat de ouder op die manier toont.
Zo had ik laatst een babycoach consult bij de ouders van een klein meisje van 6 weken oud. Laten we haar voor het gemak Anna noemen. Anna had geen fijne geboorte-ervaring en de mama van Anna had geen fijne bevalling. Na een lange bevalling van meer dan 24 uur, waarbij Anna urenlang vast had gezeten in het bekken van mama, werd ze uiteindelijk geboren met de vaccuum. De gynaecoloog had meerdere keren moeten trekken en vlak voor Anna geboren werd, dacht de moeder van Anna dat Anna dood ging, want haar hartslag was weg. Een heftige ervaring voor moeder, vader en voor Anna. De kraamtijd was hectisch verlopen, want mama had veel pijn door het gebruik van de vaccuum en de bijbehorende knip die gezet was. Anna had in het begin nog niet eens zo veel gehuild, maar gedurende de weken werd dit steeds meer. Toen ik met hen de geboorte doornam, realiseerde ze zich dat dit voor Anna ook een hele heftige ervaring was geweest. De tijd daarvoor was mama eigenlijk alleen maar bezig geweest met zichzelf. Wat ook helemaal te begrijpen is, want het was geen pretje geweest en ook nu nog ervoer ze pijn. Door met mama te praten over hoe het voor Anna geweest kon zijn, kwam er begrip voor het huilen van Anna. Daarvoor hadden de ouders het alleen maar lastig gevonden, want tja… mama had het al zwaar genoeg en er was toch niets aan de hand met haar, dus waarom huilde ze nou?
Tijdens het consult zag ik iets veranderen bij de mama van Anna. Ze pakte Anna bij zich en huilde met Anna mee. De mama kon zich weer verbinden met haar empathisch vermogen, ze voelde nu de pijn van haar dochter. Ik hielp haar bij het onder woorden brengen van haar gevoel. Dat ze nu begreep waarom Anna huilde, dat het ook heel moeilijk was geweest, voor hen allebei. En toen zei de mama tegen Anna: huil maar meisje, ik snap het, je mag huilen.
De week erna kwam ik terug bij dit gezin en vertelde de ouders me dat het huilen van Anna heel snel minder was geworden. De dag van het consult had Anna in de armen van haar moeder mogen huilen en was ze na een uur in een diepe slaap gevallen. De dagen erna huilde ze nog wel regelmatig, maar liet ze zich wel troosten door mama. Gewoon door er te zijn, door Anna vast te houden of te dragen in een draagdoek en door te benoemen dat ze haar begreep en dat ze mocht huilen.
Herinnering-huilen verdwijnt uiteraard niet altijd zo snel. In het geval van Anna voelde zij blijkbaar de behoefte om gehoord te worden, de behoefte dat er begrip zou komen van haar ouders en specifiek van haar moeder. In andere gevallen is er misschien meer nodig uit de rugzak van mij als babycoach dan alleen het in kaart brengen van de geboortepatronen. Dan kan. Daar ben ik als babycoach ook op voorbereid. Wat me echter wel opvalt, is dat het werken met geboortepatronen vrijwel altijd stap 1 is. Wil jij de geboorte van jouw kind(eren) of van je eigen geboorte in kaart brengen? Neem dan contact op voor een Je Geboorte In Kaart consult.