Sinds ik zelf moeder ben geworden, merk ik dat ik makkelijker huil. Om het minste of geringste voel ik me emotioneel geraakt. Een ontroerende foto, een mooi liedje op de radio of iets wat mijn kinderen zeggen tegen me. Bam… weer die tranen in mijn ogen. Bam… weer die brok in mijn keel. Maakt dat me dan meer een watje dan voorheen? Eerst dacht ik van wel. Want het maakte me soft, makkelijker te raken en snel uit het veld geslagen.
Tegenwoordig weet ik wel beter. Deze zachtheid is nodig. De wereld van tegenwoordig heeft meer zachtheid nodig. Als tegenwicht voor al die oorlog, al dat geweld en al die mannelijke overheersing. Maar ook ons gezin heeft het nodig. Moeders horen zacht te zijn. Alleen dan kunnen ze het empathisch vermogen opbrengen om hun kinderen te begeleiden naar volwassenheid. Maar ja… da’s heel leuk en aardig, dat we er bij die kids wat aan hebben. Maar er wordt waarschijnlijk ook wel eens misbruik van gemaakt. Niet alleen door je eigen kids, maar ook door de buitenwereld. En… het is ook niet altijd makkelijk dat je zo snel emotioneel wordt. Dat empathisch vermogen en die emotionele zachtheid zorgen er ook voor dat je sneller overprikkeld bent. De omgeving van tegenwoordig bevat nu eenmaal al veel meer prikkels en de verwachtingen voor en door moeders liggen veel hoger dan bijvoorbeeld 50 jaar geleden.
Maar hoe ga je daar dan mee om? Goede vraag.
Is het nodig om het af te remmen en weer wat harder te worden? Nee dat denk ik niet. Laat die zachtheid er zijn. Maar heb er dan ook respect voor. Voor het feit dat jouw lijf en jouw emoties er op dat moment even teveel aan hebben. Geef het op tijd rust als het daar zo duidelijk om vraagt. Maar vooral ook: leer er de positieve kant van inzien. Want hoeveel mensen zouden niet graag een app op hun telefoon willen hebben die hen precies inzicht geeft in wat ze wanneer zouden moeten doen en belangrijker nog: wat ze wanneer juist niet moeten doen. Mama’s: jullie lichaam en gevoelstoestand zijn de ideale graadmeter voor wat je wel en niet moet doen. Luister er naar en het gaat goed met jou en je gezin. Negeer het advies dat je lijf en je gevoel je geven en binnen de kortste keren gaan ze je stevigere waarschuwingssignalen geven. Vermoeidheid, sjagrijnig zijn, ziekte, pijn, verdrietig zijn, depressie… het zijn allemaal signalen dat je niet hetgene doet wat je eigenlijk zou moeten doen voor je lichaam en voor je hart. Vertrouw dus op jouw eigen handleiding. Vertrouw op dat ingebouwde programma in je lijf en in je hart. Dan zul je vanzelf zien dat je lijf niet zo vaak meer op CTRL-ALT-DEL hoeft te drukken. En nog veel fijner: je zult meer ruimte krijgen. Voor jezelf en voor je kinderen. En als je eenmaal in die opwaartse spiraal terecht komt, is het ook veel makkelijker om het goede voorbeeld te geven aan je kinderen. Want als jij empathisch kan reageren naar jezelf en naar hen, dan zijn zij ook veel eerder geneigd om vanuit empathie te reageren. Naar jou, maar ook naar zichzelf. En is dat niet wat we juist zo graag willen? Kinderen die niet alleen aan zichzelf denken, maar ook aan de ander…