Een van de meeste gehoorde klachten van moeders na een zwangerschap, is vermoeidheid. En laten we eerlijk zijn: dat is ook hartstikke logisch. Want probeer maar eens te herstellen van een zwangerschap en/of bevalling als je een jonge baby hebt om voor te zorgen. Gebroken nachten, voeden en verzorgen en dan ook nog zorgen voor de rest van het gezin en het huishouden.
Er wordt van je verwacht dat je er eigenlijk na je kraamweek al weer bent. En dat is echt te bizar voor woorden. En heb je iemand getroffen die iets meer meeleeft, dan zegt die waarschijnlijk pas na je bevallingsverlof dat je ‘weer helemaal herstelt bent zeker’. Maar ook dat is niet realistisch. Op het moment dat je moet herstellen van een ingrijpende zwangerschap of een pittige bevalling, dan kost dat vaak veel langer. Voor een ‘gewone’ zwangerschap en bevalling zijn al 9 maanden ontzwangeren nodig. Laat staan voor een zwangerschap en bevalling waarin allerlei complicaties optreden. Dan is anderhalf, twee jaar echt geen uitzondering. En soms gewoon langer.
En het gekke is dat niemand het raar vindt dat je langer rust moet nemen en moet herstellen na iets anders dan een zwangerschap of bevalling. Denk bijvoorbeeld aan een gecompliceerde beenbreuk, een buikoperatie of kanker. Dan is er niemand die zegt: waarom zit jij nog steeds thuis? Tegen die personen wordt vaak zelfs nog extra door de huisarts of een andere zorgverlener gezegd: neem rust, neem de tijd, want anders herstel je minder goed. En tegen die personen wordt ook gezegd dat ze wekenlang niet mogen tillen, geen zwaar huishoudelijke taken mogen doen (denk aan stofzuigen, dweilen, boodschappen tillen, etc). En er wordt gezegd dat ze goed op zichzelf moeten letten en goed voor zichzelf moeten zorgen, want… ‘jij bent belangrijker dan dat werk of dat huishouden’.
Maar niet die jonge moeders he? Van hen wordt verwacht dat ze meteen die baby optillen en bij zich dragen. Van hen wordt verwacht dat ze meteen weer aan de slag gaan. En sterker nog: dat ze dat doen zonder te klagen en dat ze ook meteen weer vol energie zijn. Nou, sorry hoor, maar DAT KAN NIET. Hoe moet iemand nu lichamelijk herstellen als er elke nacht om de 3 – 4 uur gevoed moet worden? Hoe kan iemand dan aan het benodigd aantal uren rust komen?
‘Ja, maar dan moet je gewoon slapen wanneer de baby slaapt’. Leuk bedacht, maar als je na 20-30 minuten voeden die baby gaat verschonen en misschien ook even met hem wilt kroelen of spelen, dan is het eerste uur eigenlijk al voorbij. Daarna slaapt die kleine misschien een uurtje of twee, maar misschien moet je ook nog even helpen bij het in slaap laten vallen. En daarna moeten die vieze kleren natuurlijk wel even in de week gezet worden. Want ja, die kleine had natuurlijk weer een spuitluier uitgesmeerd van zijn tenen tot aan zijn oren. En je hebt zelf ook nog niet gegeten, dus even snel een hapje van die boterham die inmiddels al uitgedroogd is en een slokje thee die inmiddels al ijsthee is geworden. Oh ja, en alvast even vlees uit de vriezer halen voor het eten van vanavond. En dat lukt niet meteen want je struikelt nog over de wasmand met schone rompertjes. En die moeten natuurlijk wel straks weer schoon in de kast liggen, want je hebt net de laatste gepakt uit de kast door die mega-poepbroek. En dan belt er tussendoor nog iemand om je te feliciteren en er staat ook nog iemand onverwacht voor de deur (leuk, die kraamvisite die zich niet van te voren aanmeldt, ook al heb je dat wel op het geboortekaartje gezet). Sta je daar in je pyjama, met wallen tot onder je oksels en melk-spuug-vlekken op je beide schouders.
En dan vind je het nog steeds gek dat moeders moe zijn? Hmmm… apart.
Recente reacties